Door: Ron de Bever
Donderdag avond was ik al in de weer om mijn spullen te regelen, tas inpakken, aftanken van de motor en contant geld pinnen. Mijn eerste keer op reis met een motorclub. Ik had een keer de Zultrit gereden en enkele donderdag-avondritten en reeds kennis gemaakt met enkele clubleden. Een heel weekend was toch anders en enige buikkriebels waren mij dan ook niet vreemd hoe deze reis zou verlopen.
Op vrijdag ochtend was een imposant gezicht al die BMW’s bij de Mac in Venray. De ochtenddauw maakte plaats voor de opkomende ochtendzon en het beloofde een mooie toerbestendige dag te worden. Gelukkig was er géén koffie te krijgen, wat maakte dat we niet behoefte te wachten op getreuzel. “De ijsmeester” gaf exact om 9 uur het “it-giet-on” sein af door in onvervalst Brabants te roepen: “Wé-Goan-Vértrekku”! Daarmee werd de start gegeven voor het in beweging zetten van een lintworm achtig geheel van BMW motoren.
De route-arrangeur had een geweldige mooi traject uitgezet richting het hotel. Dwars door het Roergebied met passages over kleine schattige dorpjes. Al dan niet met radar-detectie. Het enthousiasme en beperkt afremmend vermogen, zal menigeen nog op de mat krijgen als herinnering aan dit weekend.
Al worstelend door het Roergebied bleek de achterkant daarvan een bijzonder mooie streek te zijn met heuvelachtig landschap. Prachtig bochtenwerk met pittoreske doorkijkjes. Met enige pauzes bereikte we het Geno-Sporthotel in Baunatal. Blij dat ik kon afstappen. Mijn zadel-zitvlees begon al aardig te gloeien. De kamers werden verdeeld en al snel wisten de meeste clubleden de neus richting restaurant te zetten, met een korte tussenstop op het terras voor de vloeibare versnapering. Immers moet, net zoals bij het pompstation, het kijkglas vol zijn en zonder luchtbellen.
Opvallend was de gemoedelijke sfeer en de onderlinge gesprekken die uiteen liepen over de heenreis, update van routes, technische wissewasjes en persoonlijke interesses. Dit zette zich voort aan de eettafel waar veel gelachen werd, onder het strenge buffet-regime van één keer warm halen en één keer koud. Nou dat moet je maar eens vertellen tegen Bourgondische Hongerige Brabanders.
De volgende dag werden er kleine groepjes gevormd waarbij iedereen een beetje kon kijken welke route of ritsuggestie passend was. Mijn keuze was een landelijk rondrijdt-traject met vele dorpjes, enige hoogte verschillen en veel oefenwerk voor het nemen van de bochten. Helemaal top. De zondag besloot ik het rustige aan te gaan doen en met mijn kamer-maatje richting Winterberg te vertrekken. Een prachtig gebied waarbij ik een lamme poot kreeg van het zwaaien naar andere motorliefhebbers. Bij terugkomst bleken de meeste clubleden even enthousiast over de mooie omgeving en het prachtige najaarsweer. De korte broeken en rokken konden uit de tas. “Daar moest uiteraard weer op gedronken worden”. Ook het natafelen en de gezellige klets, die menig clublid met elkaar had, maakte dat er een gezellige en gemoedelijke sfeer die als een deken over de BMW-motorclub lag. Enige pech voor René die op ongelukkigerwijze minder stabiel bleek. Hij bleek op 2-PK krukken zich nog aardig te kunnen verplaatsen.
De terugreis was voor de meesten nog even genieten van het Sauerland om na 175 km de snelweg op te schieten richting het Brabantse land en aanverwante provincies. Achterom kijkend naar een zeer goed geslaagd BMW-Motorweekend. Met dank aan de organisatoren!
